Focus at last

Sinds een paar weken schrijf ik aan een boek. Hiermee heb ik me gevoegd in de rij van de een miljoen landgenoten die een boek willen schrijven. Er is voor deze groep een apart tijdschrift. De cursussen over dit onderwerp zitten meteen vol. De schrijvers zijn mannen en vrouwen van alle leeftijden. We lezen en schrijven niet minder maar meer dan vroeger. Het is lastig om aan de taak te beginnen, er zijn zoveel afleidingen. De uitgever wil een boek dat je aan anderen kunt verkopen. Persoonlijke ontboezemingen doe je maar op je blog. De planning is strak en meedogenloos. Elke week moet er geproduceerd worden, ondanks alle andere werkzaamheden en verplichtingen. De computer staat in de huiskamer, dat werkt zoveel prettiger. Wat is dat schrijven eigenlijk formidabel. Wat is het heerlijk om te moeten focussen. Dat geeft rust in mijn kop en vreugde in mijn hart. Ik kan het iedereen aanraden!

Geluksformule

Buiten was het koud en donker. Binnen was de sfeer uitstekend. Het eten was goddelijk. Het gesprek stokte geen moment. Drie vrienden zaten aan tafel en keken terug op het afgelopen jaar. De carrières zijn voorbij maar ze zijn nog wel actief. Stoppen is er voorlopig niet bij, ook al zijn ze de zestig ruim gepasseerd. Met de kinderen van alle drie gaat het goed, met de dames ook. Bij de zakelijke initiatieven is voldoening belangrijker dan winstpotentie. We maken de balans van het jaar op. Onvermijdelijk komt het moment waarop we vergelijken. Wie deed het beter dan de anderen? Wie is er gelukkiger met beleggen? Wie heeft het meeste succes in zijn loopbaan geboekt. Na spraakverwarring zijn we het eens dat geen enkele maat voldoet. Geluk laat zich niet meten, niet uitdrukken in een formule. Alle drie rijden we verrijkt naar huis, zo is het goed. De conclusie is helder. Geluk, dat ben je zelf.

Niet alles is wat het lijkt

De film was afgelopen. Ik maakte me los van het doek. De bioscoop was in vijf minuten leeg. We hadden geboeid gekeken en meegeleefd. Bijna twee uur lang en iedereen was stil, geen kuchje gehoord. De beelden waren goed gekozen, niet te mooi en misschien ook daardoor was de sfeer adembenemend. Een simpel verhaal kreeg een onverwacht einde. Er bleken twee lagen onder de oppervlakte te liggen. Wat bijzonder om ons zo te verrassen. Dat krijgen meer kunstenaars voor elkaar, ook in andere disciplines. Een schilderij dat boeit terwijl je niet weet wat je ziet, een boek dat je bezig houdt nadat je het uit hebt, muziek die nog dagen in je hoofd aanwezig is. Het is een gave als je zoiets kunt maken. Wij moeten zuinig zijn op mensen die dat voor ons willen maken. Het is een geschenk dat je graag ontvangt. Niets is wat het lijkt. Blij toe!