Even stilstaan

Alsof het gisteren gebeurde zo zit het in mijn geheugen. Ik kende het beeld bij toeval voor het daadwerkelijk gebeurde. In de zeventiger jaren had een schilder al eens een vliegtuigje in een van de twee torens laten vliegen. Dat zag er raar en ongeloofwaardig uit. Vanaf die elfde september weten we dat het ook echt gebeuren kan. Het ongelofelijke wordt waar omdat een gek de wereld wilde laten weten dat hij bestond. In stripverhalen heeft bijna elke held een ‘zwarte’  tegenstrever. Hij heet Professor Lupardi, Zwendel of Lady X. Dan is het spielerei, die types verliezen op het eind altijd. Maar dit kwaad overwon mij een tijdje en maakte me minder optimistisch. Vandaag was ik weer even triest toen ik mij de beelden van door de straten vluchtende managers herinnerde. De mannen in hun asgrijze pakken en daarna de papieren die door de lucht zwermden. Ik hou me vast aan de naïeve overtuiging dat het kwaad altijd zal verliezen. Dat wil ik omdat het moet.

Advertentie