Ikke zelf doen …

Nieuw benoemde managers gaan liever spartelend ten onder, coaching accepteren is blijkbaar een zwaktebod. Dat moet de conclusie zijn van jarenlange begeleiding van (top)managers. Die vaak te laat of in het geheel niet bereid zijn om enige support te accepteren. Terugkijkend zegt bijna iedere topper “had ik in mijn eerste 100 dagen maar een coach gehad”. En dan bedoelen ze iemand waarmee ze kunnen overleggen (sparren), die helpt prioriteiten te stellen en een andere kijk op het leven binnenbrengt. Waar de toezichthouders niets van hoeven te weten omdat de coach er alleen voor de bestuurder is. Om regelmatig de belangrijkste vragen even door te nemen: visie, taken, prioriteiten, talentontwikkeling. En altijd stilstaat bij de manager, want dat vergeet iedereen. Het is eenzaam aan de top, maar dat hoeft niet.